در پی درج مطلبی با عنوان «صیغه و ازدواج مجدد بهترین راه چاره» یکی از بازدیدکنندگان وبلاگ متن زیر را خطاب به مسئولان کشور در اختیارمان قرار داده است.
شهر کوچک مدینه، در عصر رسالت، جامعه‏اى به راستى ایمانى و انقلابى داشت که با روح اسلام و نَفَس پیامبر(ص) و تلاش مؤمنان مجاهد، تربیت یافته بود؛ امّا همین جامعه نمونه مذهبى، براساس گزارش قرآن (بویژه در سوره‏هاى نور و احزاب)، شاهد کژرفتارى‏هایى چون: بدحجابى، تعرّض به زنان و ایذاء آنان، روابط پنهانى با جنس مخالف، چشم چرانى و زنا بوده است. این، در حالى است که در آن جامعه کوچک، روابط مشروع جنسى، بسیار آسان و در دسترس بود: ازدواج دائم (تا چهار همسر)، خرید کنیز از بازار و ازدواج موقّت (که اسلام، همه آنها را مشروع شمرده و در مواردى بر آنها تأکید کرده بود). در چنین فضایى، طبیعتاً کمتر زن و مردى بى‏بهره مى‏مانْد یا تحت فشار جنسى قرار مى‏گرفت.
 اکنون، جوان ما، در جامعه‏اى بزرگ و باز، در محاصره انواع محرّک‏ها و رسانه‏هاى ارتباطى آزاد (ماهواره، اینترنت، موبایل و...) قرار دارد و از سوى دیگر، به دلیل: سربازى، تحصیل، نداشتن کار و سرپناه و... امکانِ ازدواج دائم، براى بسیارى از جوانان فراهم نیست. هم زمان، با جمعیّت روزافزون زنانى مواجهیم که به دلیل: طلاق، از دست دادن شوهر، افزایش سن، نقص جسمى، کاستى‏هاى ظاهرى و ... امید خود را براى ازدواج دائم، از دست مى‏دهند. در چنین شرایطى و با وجود فتاواى ساده و صریح مراجع در خصوص ازدواج موقّت، چگونه مى‏توان سنگ‏اندازى‏هاى قانونى، قضایى و انتظامى و تبلیغات منفى گسترده در رسانه‏هاى عمومى درباره این حکم صریح اسلام را توجیه کرد؟ مى‏خواهیم چه کنیم؟ و چگونه مى‏توانیم به این نیاز غریزى و طبیعى نسل جوان خود، پاسخ دهیم؟
 شاید ساده‏ترین راه، این باشد که بى سر و صدا و بدون تبلیغات (که ممکن است موجبات نگرانى برخی را فراهم آورد)، موانع قانونى و فرهنگى را از سر راه ازدواج موقّت برداریم و به سنّت مدینه عصر رسالت، بازگردیم؛ و گرنه، جز عقب‏نشینى دائم در برابر فرهنگ غربى و تن دادن تدریجى به مظاهر فساد و دل‏زده شدن جوانان از دین و نظام و انقلاب و متهم شدن اسلام به مقابله با طبیعت و فطرت انسانى، چیزى عایدمان نخواهد شد!
 سخن، بسیار است، که مى‏گذریم...